( رهِ جانانه ار جوئی کلیدش دستِ مستانست

رهِ جانانه ار جوئی،کلیدش دست مستانست

از آن ساغر مرا نوشان، که سِکرش* رفع هجرانست 

مباد آن شامِ من جانا، که بی رویت سحر گردد

از این هجران که من دارم و طوقش در گریبانست

صبا آرد مرا هر گه، پیام از دلبری هایت

بگو آهسته بر خیزد، که این دل شمع لرزانست 

ز درد هجر میسوزم، که درمان دیدنِ رویت

چو این دل را تو سوزانی، فقط محتاج درمانست 

مرا اینگونه خوش باشد، که دل خفته در ایوانت 

عدو بیهوده بنشسته که پشتش رو به ایوانست 

دلم آمد ز کوی او، که گوید وصفِ روی او 

بده ساقی میِ سوری* که دل یک لحظه مهمانست 

شکرخندِ لب ساقی، که هوشم میبرد از سر

چو گفتم آنچه را دیدم، ز مستی گیج و حیرانست 

شباهنگا اگر داری، هوای کوی او در سر 

رهِ چاره چو میجوئی، کلیدش دست مستانست

=================================

* سِکر = مستی              

   * میِ سوری = شراب ارغوانی