یادم از عهد شباب و .. ( )

یادم از عهد شباب و رُخِ یاران آید 

اشک حسرت به رُخم چون نَمِ باران آید

دل سودا زده از دوری و هجران خون شد

تا دوای دلِ بیمارِ خُماران آید 

عمر این مرغ فنا گشته، خدا را مددی

تا مگر یک خبر از باده گُساران آید 

هان تو این جامه ی حسرت بدر انداز و ببین

مر به خونخواهی دل، شاه سواران آید

در چمن سوسن و سنبل، سپر انداز شوند

گر که آن سرو چمن، رَشکِ* نگاران آید 

شد کماندار دلم، طُره ی عنبر شکنش

تا به دلداری دل، سوی هَزاران* آید 

مژده ای دل غم دوران بسر آید امشب

موسم گل شود و فصل بهاران آید 

مکن از درد فراقش به دلم خون درویش

چون بسی خون به دلم از غم یاران آید 

بر شباهنگ ز چه رو این همه بیداد رواست

تا که از دیده ی او اشک چو باران آید 

*رَشک = حسادت* هَزاران = بلبلان