(( جمعی به سرِ کوی تو پیمانه بدستند ))***

جمعی به سر کوی تو پیمانه بدستند 

بعضی شده حیران، ره میخانه نشستند

موجی لبِ پرگار به حالِ دَوَرانند 

جمعی ره خمخانه گرفتند و برستند 

آنان که شده رهروِ این وادیِ جان گیر

جامی بِرُبودند و ز دنیا، بگذشتند 

تا عشق تو شد در دل مستان همه جا، می

پیمانه گرفتند و دو صد توبه شکستند

ساقی مکن امشب غم دوران تو بهانه 

کاین خیلِ* خُماران همه پیمانه بدستند

بنما ز کَرَم راه نهان ، از درِ دیگر

هر چند رقیبان، درِ میخانه به بستند

زین ره نشود بی می و معشوق گذر کرد

ایدل تو ندانی که حریفان همه مَستند

ساقی بنما سوی شباهنگ تو نگاهی

جامش بشکستند و ز پیمان بگُسستند

* خیل = گروه